Με σύνθημα «εντός σκηνής, στήνουμε σκηνές» οι νέες παραγωγικές πρωτοβουλίες για τον κινηματογράφο ανακοινώθηκαν στην Τζέντα. Με κάθε επιφύλαξη, αλλά και μερικές κριτικές παρατηρήσεις, επαναδημοσιεύουμε τις πληροφορίες που λάβαμε.
Αναγνωρίζοντας τη σημασία της υποστήριξης και ανάπτυξης του κινηματογραφικού και οπτικοακουστικού τομέα, ο «Σύνδεσμος Κινηματογράφου» ξεκίνησε το ταξίδι του στη Τζέντα ως μέρος της πρωτοβουλίας του Υπουργείου Πολιτισμού για τη δημιουργία βασικών επαγγελματικών συνεργειών. Η πρωτοβουλία αυτή κινητοποιήθηκε προσωπικά από τον Υψηλότατο Υπουργό Πρίγκιπα Badr bin Abdullah bin Farhan Al Saud και ανακοινώθηκε στο πλαίσιο της συνέντευξης τύπου του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Ερυθράς Θάλασσας στη Τζέντα. Στη συνάντηση συμμετείχαν καλλιτέχνες και εκπρόσωποι του Τύπου, μεταξύ των οποίων ο καλλιτέχνης, σκηνοθέτης και συγγραφέας Baraa Alam, που εκκίνησε τον διάλογο με τα μέλη του Συνδέσμου Κινηματογράφου σχετικά με τους στόχους τους και τον ενεργό ρόλο τους στον τομέα.
Η συζήτηση ξεκίνησε με την Hanaa Al Omair, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Συνδέσμου Κινηματογράφου, σκηνοθέτι και συγγραφέα, η οποία πιστεύει ότι «η ύπαρξη μιας επαγγελματικής συνομοσπονδίας είναι θεμελιώδης για την ανάπτυξη του τομέα». Αυτό, κατ’ εκείνη, θα επιτευχθεί μέσω ενεργής διαδραστικής δουλειάς στο νομοθετικό σύστημα για τα δικαιώματα που θα προκύψουν, τα οποία είναι κρίσιμα για την ανάπτυξη και εξέλιξη όσων εργάζονται στον τομέα των τεχνών. Συνεπώς, ανέφερε, είναι σημαντικό να δημιουργηθούν συνδικάτα ή συνομοσπονδίες που επικεντρώνονται στα δικαιώματα αυτών των εργαζομένων. Επεσήμανε ότι είναι απαραίτητο κάθε θεσμικό όργανο μέσα στο Υπουργείο Πολιτισμού να αντιστοιχεί σε επαγγελματικές συνομοσπονδίες. Επομένως, η ύπαρξη μιας Αρχής Κινηματογράφου απαιτεί την ύπαρξη και μιας Συνομοσπονδίας Κινηματογράφου.
Ο Abdulmohsen Al Nimr, άλλο μέλος του διοικητικού συμβουλίου, τόνισε την ανάγκη αυτών των συνομοσπονδιών να επικεντρώνονται στα «δικαιώματα του καλλιτέχνη και την παροχή εγγυήσεων για την εκπαίδευσή τους και τη φροντίδα τους σε καιρούς ανάγκης».
Ο Mishal Al Mutairi, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Κινηματογράφου, καλλιτέχνης και παραγωγός, δήλωσε ότι ο σύλλογος στοχεύει ιδιαιτέρως «στο να επιτύχει τους στόχους του μέσω των μελών του». Ιδρύθηκε ως μια πρωτοβουλία του Υπουργείου Πολιτισμού, και τα μέλη επιλέχθηκαν για ένα θεμελιώδη ρόλο στην ίδρυση του συνδέσμου. Θα ακολουθήσει η εγγραφή μελών και δημιουργών που θα εκφράσουν τις απόψεις τους. «Αφορά ιδιαίτερα τον […] Υπουργό Πολιτισμού, να ακούσει τις προκλήσεις, καθώς αυτές είναι η φωνή της κοινότητας», θα πει. Στη συνέχεια επικοινώνησε τις κύριες στρατηγικές, συμπεριλαμβανομένης της «πολιτικής επηρεασμού» για να συνοδεύει θετικά την αναγέννηση της βιομηχανίας του κινηματογράφου, την εκπροσώπηση του τομέα και «την ευαισθητοποίηση σε όργανα ευθύνης για να ακούσουν τους εργαζομένους». Αυτό περιλαμβάνει την υπερκοπή εμποδίων και τη φιλοξενία / επίσκεψη σε επιφανείς παγκόσμιες συνομοσπονδίες για να μελετήσουν τις καλύτερες πρακτικές και εφαρμογές στη βιομηχανία. Η επικέντρωση παραμένει θέμα τη νομικής εκπροσώπησης, στην ανάπτυξη της νομικής ευαισθητοποίησης στον τομέα για την επίτευξη «μιας σαφούς εικόνας και μιας ηχηρής φωνής».
Ο συγγραφέας και σκηνοθέτης Tawfiq Al Zaidi, ιδρυτικό μέλος του συνδέσμου, ανέφερε ότι το κύριο ενδιαφέρον του είναι το «ταλέντο», υπογραμμίζοντας την ανάγκη για ένα αντιπροσωπευτικό κοινό που προσφέρει σημαντική υποστήριξη σε αυτό. Για ένα βιώσιμο έργο, ο σύλλογος πρέπει να συνδέει τους δημιουργούς με το ταλέντο, καθώς «ο τομέας βασίζεται σε χρήματα [αλλά κυρίως] στο ταλέντο».
Ο Alaa Faden, άλλο ιδρυτικό μέλος και διευθύνων σύμβουλος της Telfaz 11, αντιλαμβάνεται τη σημασία της διευκόλυνσης του τομέα για τους δημιουργούς όσον αφορά τη «συνένωση συμβολαίων και δικαιωμάτων», τονίζοντας την ανάγκη για «έναν σύλλογο που θα βασιστεί στα παγκόσμια πρότυπα και που θα εκπροσωπεί τους εργαζομένους εξασφαλίζοντας τα δικαιώματά τους» για να γεφυρώσει την τοπική βιομηχανία και τις παγκόσμιες συνομοσπονδίες.
Ο Abdulaziz Al Muzaini, μέλος του διοικητικού συμβουλίου και ιδρυτικός εταίρος της Myrkott και της Sirb Production, πιστεύει ότι η τοπική βιομηχανία εξακολουθεί να υπολείπεται ορισμένων θεμελιωδών αρχών. Επομένως, ένας από τους πιο σημαντικούς ρόλους του συνδέσμου είναι «να θεσπίσει νόμους και υποδομές για την προστασία όλων των εμπλεκομένων και πλατφορμών», λαμβάνοντας υπόψη ότι η τοπική αγορά είναι ακόμη σε ανάπτυξη.
Η συζήτηση ολοκληρώθηκε με τη σημασία της εργασίας πάνω στα νομικά δικαιώματα και ενοποιημένα συμβόλαια ως πρώτο βήμα για τον «Σύνδεσμο Κινηματογράφου», που καλύπτει τα πάντα σχετικά με τα έργα πνεύματος όπως τα θεατρικά, αυτά του κινηματογράφου αλλά και της τηλεόρασης «λόγω της συνεχούς αλληλεπίδρασης μεταξύ κινηματογράφου και τηλεόρασης», όπως παρατηρεί η Hanaa Al Omair, μέλος του διοικητικού συμβουλίου. Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Κινηματογράφου Mishal Al Mutairi, ολοκλήρωσε τον διάλογο λέγοντας: «Εμείς θεμελιώνουμε και δημιουργούμε, και το επόμενο βήμα είναι δικό σας».
Η δική μας ματιά
Ως επισκέπτης δεύτερη χρονιά στο Φεστιβάλ κινηματογράφου της Τζέντα, αναγνωρίζω ότι ακόμα και σε επίπεδο προθέσεων, τα όσα διατυπώθηκαν είναι ένα βήμα εξέλιξης. Ως όμως κριτικός κινηματογράφου παρατηρώ ένα σημαντικό πρόβλημα: το κοινό των πολυκινηματογράφων -που είναι νεότερα στην κουλτούρα της περιοχής- δεν υποστηρίζει την ντόπια παραγωγή. Οι εμπορικές προβολές (βρέθηκα σε μια από αυτές) αλλά και οι φεστιβαλικές της ευρύτερης περιοχής, δεν υπήρξαν sold out παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες του Φεστιβάλ (στην πόλη οι διαφημίσεις του Φεστιβάλ είναι περισσότερες από τις προηγούμενες χρονιές, όπως και τα τοπικά μέσα καλύπτουν σε καθημερινή βάση με ρεπορτάζ).
Σχετικά με την εξωστρέφεια της τοπικής (αλλά και του αγκαλιάσματος της κινηματογραφικής κουλτούρας της δύσης), πρέπει να γίνουν μεγαλύτερα βήματα. Οι επιφανείς καλεσμένοι μπορεί να αναφέρονται στην κινηματογραφία της χώρας που φιλοξενούνται αλλά στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουν πολλά για αυτήν. Το παράδειγμα της Σάρον Στόουν είναι χαρακτηριστικό: βλέπει τα νούμερα, αλλά δεν έχει μελετήσει τη θέση των γυναικών στον κινηματογράφο, που συνήθως βασανίζονται, ταλαιπωρούνται και πεθαίνουν με έναν τραγικό τρόπο. Για να δούμε το θετικό μέρος από την άλλη, είναι ένα αναγκαίο βήμα το να ειπωθούν και αυτές οι ιστορίες (χαρακτηριστικό παράδειγμα το In salah a Boy), όμως το ζητούμενο είναι πώς άντρες και γυναίκες δημιουργοί θα μπορέσουν να φύγουν από το μονοπάτι του εξαναγκασμένου μετα-νέο-ρεαλισμού για να οδηγηθούν σε έναν διευρυμένο κινηματογράφο, που δεν θα τροφοδοτείται από τα γυαλισμένα δράματα ή παραγωγές, των οποίων η πορεία θα σταματάει σε φεστιβαλικούς σταθμούς ως «το ξένο φρούτο».
Πηγή: ertnews.gr
