Οι μυοσκελετικές διαταραχές καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα παθήσεων που επηρεάζουν τις αρθρώσεις, τους μύες, τα οστά, τους συνδέσμους, τους τένοντες και τη σπονδυλική στήλη. Πρόκειται για μια κατηγορία παθήσεων που επηρεάζουν αρνητικά την ποιότητα ζωής των πασχόντων, περιορίζοντας τη κινητικότητά τους. Μπορεί να οφείλονται σε τραυματισμούς, επαναλαμβανόμενη καταπόνηση, κακή στάση του σώματος, γήρανση και γενετικές διαταραχές. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, οι μυοσκελετικές διαταραχές καλύπτουν πάνω από 150 διαφορετικές ασθένειες ή καταστάσεις που επηρεάζουν το ανθρώπινο σώμα.
Τώρα, μια νέα μελέτη εκτιμά ότι μέχρι το 2050 ο αριθμός των ασθενών που πάσχουν από μυοσκελετικές παθήσεις αναμένεται να διπλασιαστεί και να ξεπεράσει το 1 δισεκατομμύριο, από τα 494 εκατομμύρια που ήταν το 2020. Κατά την ανάλυση πολλαπλών μυοσκελετικών διαταραχών που επηρεάζουν τα οστά, τους μύες και τις αρθρώσεις, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι καταστάσεις αυτές, εξαιρουμένων συγκεκριμένων τύπων όπως η αρθρίτιδα και ο πόνος στην πλάτη ή τον αυχένα, έχουν αυξηθεί σημαντικά παγκοσμίως. Η μελέτη ανέδειξε συγκεκριμένες παθήσεις όπως οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα, ουρική αρθρίτιδα, πόνος στη μέση και στον αυχένα. Στην κατηγορία αυτή περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος και οι σπονδυλοπάθειες.
Οι εμπειρογνώμονες που συμμετείχαν στη μελέτη Global Burden of Diseases, Injuries, and Risk Factors Study (GBD) εκτίμησαν σε παγκόσμιο επίπεδο την εμφάνιση, τα ποσοστά θανάτου και την αναπηρία που συνδέονται με άλλες μυοσκελετικές διαταραχές, σε 204 χώρες και περιοχές, από το 1990 έως το 2020. Οι επιστήμονες εξέτασαν τα δεδομένα χρησιμοποιώντας μοντέλα παλινδρόμησης Bayes για να εκτιμήσουν τον επιπολασμό ανά έτος, ηλικία, φύλο και τοποθεσία. Ωστόσο, υπογράμμισαν την ανάγκη για ακριβέστερη ποσοτικοποίηση των επιμέρους συνθηκών για αποτελεσματικές στρατηγικές αντιμετώπισης του προβλήματος.
Επιπλέον, οι ερευνητές διαπίστωσαν πως οι γυναίκες ηλικίας 60-69 ετών, είχαν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν μυοσκελετικές διαταραχές από ό,τι οι άνδρες σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η Μανάσι Μέρθι Μίτιντι, συν-συγγραφέας της μελέτης και λέκτορας δημόσιας υγείας στο Flinders University College of Medicine, εξήγησε ότι οι ερευνητές βασίστηκαν στις πληθυσμιακές προβλέψεις και στη δημογραφική γήρανση. Οι στατιστικές αυτές έδειξαν ότι «όχι μόνο αυξάνεται ο αριθμός των ανθρώπων παγκοσμίως που ζουν με άλλες μυοσκελετικές παθήσεις, όπως ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος και οι σπονδυλοπάθειες, αλλά το ίδιο θα συμβεί και με τις ανάγκες τους σε υγειονομική περίθαλψη το 2050 και μετά».
«Ένας παράγοντας που μπορεί να επιβεβαιώσει τις προβλέψεις αυτές, είναι η εμφάνιση των επιπτώσεων μετά τον Covid-19, όπου παρατηρούμε μια αύξηση στις συναφείς παθήσεις που χαρακτηρίζονται από μυοσκελετικά συμπτώματα και απώλεια κινητικότητας, προσθέτοντας περαιτέρω πίεση στα συστήματα υγείας και τις κοινότητες», πρόσθεσε.
«Η βελτίωση της υγειονομικής περίθαλψης για τους γηράσκοντες πληθυσμούς -από άποψη πρόληψης μη μεταδοτικών ασθενειών, αποκατάστασης και αποτελεσματικότητας και ασφάλειας των φαρμάκων- θα βοηθούσε στη μείωση του ποσοστού των μυοσκελετικών παθήσεων και άλλων παθήσεων όπως οι καρδιαγγειακές», αναφέρουν οι συγγραφείς της μελέτης.
Τα ευρήματα της μελέτης δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «Lancet Rheumatology».