Την άποψή της σχετικά με την στάση και την ψυχολογική κατάσταση τόσο του κόσμου, όσο και των παιδιών μέσα στις δομές, αναφορικά με τα γεγονότα που εκτυλίσσονται στην Κιβωτό του Κόσμου, κατέθεσε η Άννα Κανδαράκη, κλινική ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών στην εκπομπή «Συνδέσεις».
Όπως είπε η κα Κανδαράκη «δεν υπάρχει συγκεκριμένο προφίλ για τους ανθρώπους που έχουν κακοποιητική συμπεριφορά και είναι λάθος να πέσουμε «στην παγίδα του προφίλ». «Όλοι μπορούμε να είμαστε ύποπτοι. Γι’ αυτό και επιμένω ότι το πιο σημαντικό από όλα είναι να μη χαθεί η εμπιστοσύνη. Γιατί αν χάσουμε την εμπιστοσύνη μας, μετά επί της ουσίας κοβόμαστε και από τον κόσμο, δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε σχέσεις, δεν μπορούμε να συνδεθούμε. Και το πιο σκληρό απ’ όλα είναι ότι αυτή τη στιγμή αισθανόμαστε ότι δίνουμε την εμπιστοσύνη μας. Θέλουμε να βοηθήσουμε – γιατί αυτό λαμβάνω πιο πολύ από τους ανθρώπους που ακούω».
Η ψυχολόγος αναφέρθηκε σε περίπτωση ενός γνωστού της προσώπου, ο οποίος ζήτησε στην κηδεία του πατέρα του να δοθούν τα χρήματα αντί στεφάνων στην «Κιβωτό του Κόσμου» και ο ίδιος διερωτήθηκε πού πήγαν τα χρήματα που δόθηκαν και μάλιστα όπως της είπε ήταν μεγάλα ποσά.
Η κα Κανδαράκη σημείωσε πως «στην περίπτωση αυτή υπάρχει μια προσωπική προδοσία» και συνέχισε: «Έτσι το έχουμε καταγράψει οι περισσότεροι που έχουμε συμβάλει και έχουμε βοηθήσει. Βέβαια δεν μπορώ να μην σταθώ ότι πρωταγωνιστές όλων αυτών για ακόμα μια φορά είναι τραυματισμένα παιδιά, τα οποία είναι ένα τραύμα πάνω στο τραύμα. Αυτή είναι η δική μου η σκέψη. Είναι τραύμα πάνω στο τραύμα, που αυτή τη στιγμή λαμβάνουν και όλες αυτές τις πληροφορίες».
Αναφερόμενη στην περίοδο που εργαζόταν σε δομή φιλοξενίας, τόνισε ότι η περίοδος των Χριστουγέννων ήταν πολύ δύσκολη για τα παιδιά αυτά.
«Παρόλο που ήταν Χριστούγεννα, ήταν γεμάτο δωρεές, ερχόντουσαν πάρα πολλοί για να δώσουν και να προσφέρουν πράγματα και ερχόντουσαν οι κάμερες. Τα παιδιά αυτά τα περνούσαμε πάρα πολύ σκληρά, διότι ήταν η εποχή που έπρεπε είτε να γυρίσουν στην οικογένεια τους, οπότε οι μαμάδες – μπαμπάδες ήταν απόντες και ήταν πολύ σκληρά καταγεγραμμένο αυτό, είτε από την άλλη πλευρά έβλεπαν άλλους γονείς πώς συμπεριφέρονταν, και πόση μοναξιά ένιωθαν αυτά τα παιδιά. Και το λέω για να καταλάβουμε ότι αυτή τη στιγμή είναι παιδιά τα οποία είναι πολύ βαθιά τραυματισμένα, και δεν ξέρουν ακριβώς από πού να πιαστούν, και είναι πολύ σκληρό». Αν τελικά υπάρχει τέτοια κακοποίηση είναι όντως τραγικό, τόνισε η ψυχολόγος.
Σε ερώτηση αν τα παιδιά αυτά θελήσουν να φύγουν από τις δομές της ΜΚΟ, μετά από όσα έχουν βγει στη δημοσιότητα, η κα Κανδαράκη απάντησε καταφατικά τονίζοντας ότι στο εξωτερικό έχουν εκλείψει αυτές οι δομές. «Δεν υπάρχουν τέτοια ιδρύματα, γιατί όσο καλή και να είναι λειτουργία τους είναι ιδρύματα τα οποία τελικά δεν επιτρέπουν μια υγιή ψυχικά εξέλιξη των παιδιών, και παίρνω πολύ ευθύνη που το λέω αυτό. Οπότε ο στόχος είναι σιγά σιγά, όσο περισσότερο γίνεται, να προσομοιάζουν σε οικογένειες», είπε.
Τέλος, η κα Κανδαράκη υπογράμμισε ότι «τα ιδρύματα αυτά ουσιαστικά απαγορεύουν, εξαλείφουν, διαγράφουν το βασικό στοιχείο που είναι του παιδιού, τη μοναδικότητά του. Ένα παιδί σε ένα ίδρυμα δεν νιώθει μοναδικό, δεν νιώθει ότι ανήκει πουθενά».
