Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Γκαίτε της Φρανκφούρτης ανακάλυψαν έναν κρατήρα μετεωρίτη στους χώρους ενός οινοποιείου κοντά στην πόλη Μπεζιέ της νότιας Γαλλίας. Ο κρατήρας έχει πλάτος 200 μέτρα και βάθος 30 μέτρα και σχηματίστηκε από την πρόσκρουση ενός μετεωρίτη σιδήρου-νικελίου.
Ο κρατήρας πρόσκρουσης είναι ένα περίπου κυκλικό βύθισμα στην επιφάνεια ενός πλανήτη ή άλλου στερεού σώματος στο Ηλιακό Σύστημα ή αλλού, το οποίο δημιουργήθηκε από την πρόσκρουση ενός μικρότερου σώματος με μεγάλη ταχύτητα. Κατά τη διάρκεια της ιστορίας του πλανήτη μας, έχουν εντοπιστεί περίπου 190 κρατήρες πρόσκρουσης.
Το μεγαλύτερο από αυτά τα γεγονότα συνέβη στο Vredefort στη σημερινή επαρχία Free State της Νότιας Αφρικής, όπου ένας αστεροειδής που πιστεύεται ότι είχε διάμετρο περίπου 10-15 χιλιόμετρα, συγκρούστηκε με τον πλανήτη μας κατά τη διάρκεια του Παλαιοπροτεροζωικού αιώνα πριν από περίπου 2,023 δισεκατομμύρια χρόνια.
Τα δείγματα πετρωμάτων που συλλέχθηκαν από τον κρατήρα κοντά στην πόλη Μπεζιέ της νότιας Γαλλίας στάλθηκαν για ανάλυση στα εργαστήρια του Πανεπιστημίου Γκαίτε. Μια μελέτη μικροανάλυσης αποκάλυψε σκουρόχρωμα στρώματα σε έναν από τους σχιστόλιθους, τα οποία ενδέχεται να δημιουργήθηκαν από τη λείανση και τη θραύση του πετρώματος που προκλήθηκε από την πρόσκρουση. Η ανάλυση αποκάλυψε επίσης ένα βραχώδες θραύσμα που συγκρατείται από ένα είδος τσιμέντου, το οποίο μπορεί επίσης να εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια της πρόσκρουσης.
Μια πιο προσεκτική εξέταση του κρατήρα έδειξε ότι το μαγνητικό πεδίο της Γης είναι ελαφρώς ασθενέστερο στον κρατήρα από ό,τι στη γύρω περιοχή. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό των συγκεκριμένων κρατήρων, καθώς η πρόσκρουση θρυμματίζει ή και λιώνει το πέτρωμα, προκαλώντας μείωση του γήινου μαγνητικού πεδίου.
Με τη βοήθεια ισχυρών μαγνητών, οι ερευνητές εντόπισαν μικροσκοπικά σφαιρίδια οξειδίου του σιδήρου διαμέτρου έως και ενός χιλιοστού, παρόμοια με τα σφαιρίδια που έχουν βρεθεί σε κρατήρες πρόσκρουσης σε όλο τον κόσμο.
Οι εργαστηριακές μελέτες έδειξαν ότι τα σφαιρίδια περιείχαν νικελιούχο σίδηρο και περίκλειαν έναν πυρήνα από ορυκτά που συναντώνται σε έναν κρατήρα. Επιπλέον, οι ερευνητές ανακάλυψαν πολυάριθμα μικροδιαμάντια που παρήχθησαν εξαιτίας της υψηλής πίεσης κατά την πρόσκρουση του μετεωρίτη.
«Τέτοια μικροσφαιρίδια σχηματίζονται είτε μέσω της τριβής του μετεωρίτη στην ατμόσφαιρα είτε μόνο κατά την πρόσκρουση, όταν ένα μεγάλο μέρος του σιδερένιου μετεωρίτη λιώνει και στη συνέχεια αντιδρά με το οξυγόνο του αέρα. Tο υλικό που θρυμματίστηκε κατά την πρόσκρουση μπορεί επίσης να εγκλωβίστηκε. Αυτό, σε συνδυασμό με το χαμηλότερο μαγνητικό πεδίο και τα άλλα γεωλογικά και ορυκτολογικά ευρήματα, επιβεβαιώνει το γεγονός ότι ένας μετεωρίτης έπεσε εδώ», δήλωσε ο γεωλόγος και κοσμοχημικός, καθηγητής Φρανκ Μπρένκ, από το Πανεπιστήμιο Goethe.
ΠΗΓΗ: Heritage Daily
