Καινούργιο τρόπο για να σταματήσουν την ανάπτυξη του μελανώματος, με την ελπίδα να μην έχει χαθεί, εκτιμάται ότι έχουν αναπτύξει επιστήμονες.
Συγκεκριμένα, επιστήμονες από την Αμερική έδειξαν ότι η αναστολή ενός βασικού μεταβολικού ενζύμου ίσως «υπόσχεται» θανάτωση καρκινικών κυττάρων του δέρματος και τη διακοπή ανάπτυξης του όγκου.
Οι ειδικοί εκτιμούν ότι τα ευρήματά τους, που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Nature Cell Biology, θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην ανάπτυξη μιας νέας κατηγορίας φαρμάκων για τη θεραπεία του μελανώματος.
Πάντως, ο επικεφαλής της μελέτης, καθηγητής Ze’ev Ronai, διευθυντής του Κέντρου Καρκίνου στο Sanford Burnham Prebys, εξήγησε ότι το μελάνωμα – η πιο σοβαρή μορφή καρκίνου του δέρματος – δεν μπορεί να επιβιώσει και να αναπτυχθεί χωρίς ένα ένζυμο που ονομάζεται GCDH, το οποίο παίζει βασικό ρόλο στον μεταβολισμό των αμινοξέων.
Λόγω του ότι οι όγκοι αναπτύσσονται γρήγορα και απαιτούν «τροφή», οι ερευνητές έχουν ερευνήσει τρόπους για να οδηγήσουν σε «λιμοκτονία» τα καρκινικά κύτταρα.
Πρόκειται για μια πολλά υποσχόμενη προσέγγιση, αλλά τα αποτελέσματα δεν ήταν τόσο θετικά, καθώς οι καρκίνοι βρίσκουν άλλους τρόπους να «τραφούν».
Σημειώνεται ότι η GCDH παίζει σημαντικό ρόλο στο μεταβολισμό της λυσίνης και της τρυπτοφάνης, δύο αμινοξέων απαραίτητων για την ανθρώπινη υγεία. Και τα δυο «τρέφονται» από τα κύτταρα του μελανώματος για την παραγωγή ενέργειας.
Ως μέρος των ερευνών τους, ο καθηγητής Ronai και η ομάδα του διαπίστωσαν ότι η GCDH ήταν κρίσιμο για τα καρκινικά κύτταρα να παράγουν ενέργεια και να αναπτυχθούν.
«Τα κύτταρα του μελανώματος «τρώνε» λυσίνη και τρυπτοφάνη για να παράγουν ενέργεια», εξήγησε ο Δρ Sachin Verma, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης.
«Ωστόσο, η αξιοποίηση ενέργειας από αυτό τον δρόμο απαιτεί τα καρκινικά κύτταρα να σβήσουν τα τοξικά απόβλητα που παράγονται κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας» αναφέρει.
Ακόμη, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα οφέλη της αναστολής της GCDH ήταν συγκεκριμένα για τους όγκους μελανώματος.
Πανομοιότυπες προσπάθειες σε καρκίνους του πνεύμονα, του μαστού και άλλων καρκίνων δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα, κι αυτό επειδή αυτοί οι καρκίνοι ίσως να εξαρτώνται από άλλα ένζυμα για την επιβίωση και την ανάπτυξη τους.
Συν τοις άλλοις, δεδομένου του ρόλου της GCDH στην επεξεργασία των πρωτεϊνών, οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι όγκοι που στερούνται αυτό το ένζυμο μπορεί επίσης να είναι ευάλωτοι σε τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες, γεγονός που δημιουργεί μια πιθανή θεραπεία μέσω διατροφής.
Πλέον, η ομάδα του καθηγητή Ronai εργάζεται με επιστήμονες στο Conrad Prebys Centre for Chemical Genomics στο Sanford Burnham Prebys για τον εντοπισμό μικρών μορίων αναστολέων GCDH που θα μπορούσαν να αποτελέσουν το σημείο εκκίνησης για μελλοντικές θεραπείες μελανώματος.
Πηγή: The Independent
