Ο αριθμός των τοποθεσιών για αναζήτηση ζωής στο ηλιακό μας σύστημα θα μπορούσε να επεκταθεί καθώς οι επιστήμονες είπαν ότι ανακάλυψαν «στοιχεία» ενός «κρυφού ωκεάνιου κόσμου» στο παγωμένο φεγγάρι Μίμας του Κρόνου.
Μέχρι στιγμής, ο Εγκέλαδος του Κρόνου και η Ευρώπη του Δία θεωρούνται οι κύριοι υποψήφιοι για να φιλοξενήσουν εξωγήινη ζωή. Και τα δύο αυτά παγωμένα φεγγάρια δείχνουν σημάδια γεωλογικής δραστηριότητας, γεγονός που υποδηλώνει ότι έχουν μια εσωτερική πηγή θερμότητας που επιτρέπει την ύπαρξη υγρού νερού κάτω από την επιφάνεια. Και το νερό είναι γνωστό ως το τέλειο μέσο για τη ζωή.
Αλλά ο Μίμας –με το παρατσούκλι «Death Star», που το πήρε λόγω της ομοιότητάς του με τον διαστημικό σταθμό από του franchise, «Star Wars» λόγω ενός μεγάλου κρατήρα στο πλάι του– δεν έχει δείξει κανένα σημάδι τέτοιας δραστηριότητας και οι αστρονόμοι τον θεωρούσαν ως «απλώς ένα μεγάλο κομμάτι πάγου».
Κατά ειρωνικό τρόπο, μια μελέτη που επρόκειτο να αποδείξει μια για πάντα ότι το εσώτατο φεγγάρι του Κρόνου ήταν γεωλογικά νεκρό, κατέληξε σε ένα εντελώς αντίθετο συμπέρασμα.
«Αποδείχθηκε ότι η επιφάνεια του Μίμας μας ξεγέλασε» και υπάρχουν βάσιμοι λόγοι που υποδηλώνουν ότι το φεγγάρι φιλοξενεί έναν εσωτερικό ωκεανό, είπε η Δρ Alyssa Rhoden, του Southwest Research Institute, σε δελτίο τύπου την Τετάρτη.
Οι μικροσκοπικές ταλαντεύσεις στην περιστροφή του Μίμας που ανιχνεύθηκαν από το διαστημικό σκάφος Cassini της NASA μπορούν να εξηγηθούν από τις βαρυτικές αλληλεπιδράσεις του φεγγαριού με τον Κρόνο, οι οποίες παράγουν αρκετή θερμότητα για να διατηρήσουν σε υγρή μορφή το νερό κάτω από την παγωμένη του επιφάνεια, σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύτηκε νωρίτερα αυτό το μήνα στο επιστημονικό περιοδικό Icarus.
Η Rhoden και η ομάδα της ανέπτυξαν μαθηματικά μοντέλα των παλιρροϊκών διεργασιών που θερμαίνουν το φεγγάρι. Τα μοντέλα υποδηλώνουν ότι το κέλυφος πάγου στο Μίμας θα μπορούσε να φτάσει μεταξύ 22,5 και 32 χιλιομέτρων.
«Το Μίμας είναι ένας στόχος για συνεχή έρευνα», επέμεινε η επιστήμων. Η επαλήθευση της κατάστασής του ως ωκεάνιου φεγγαριού θα βοηθούσε τους αστρονόμους να κατανοήσουν καλύτερα τους δακτυλίους του Κρόνου και «την επικράτηση των δυνητικά κατοικήσιμων ωκεάνιων φεγγαριών, ιδιαίτερα κοντά στον πλανήτη Ουρανό», πρόσθεσε.
