Δεν αρκεί η δοκιμασμένη στρατηγική του “ώριμου φρούτου” από την πλευρά των κομμάτων της αντιπολίτευσης ή η θεωρία των βεβαιοτήτων από την άλλη προκειμένου να κερδηθεί η μάχη της κάλπης σε ένα πολιτικό σκηνικό που είναι σχεδόν βέβαιο πως θα αναδιαταχθεί μετά το ξεπέρασμα της υγειονομικής κρίσης, όταν μάλιστα διαχρονικά έχει καταγραφεί ότι το πολιτικό σύστημα επιβραβεύεται ή τιμωρείται από τις λύσεις που δίνονται στα προβλήματα της κοινωνίας και αυτή η θητεία – όπως και όλα τα κόμματα από τη στάση τους- θα κριθούν αυστηρά από τις οικονομικές και οι κοινωνικές επιπτώσεις της πανδημίας, και κυρίως από το βαθμό αποτελεσματικότητας του ολικού σχεδίου ανάκαμψης.
Οι κεντρώοι ψηφοφόροι θα διαδραματίσουν μεγάλο ρόλο στις επόμενες εκλογές κυρίως όσον αφορά τη διαχείριση σε κοινωνικά ζητήματα, στα οποία παραδοσιακά δείχνουν ευαισθησία. Παρόλα αυτά, οι τρέχουσες οι δημοσκοπήσεις βάζουν ένα ζήτημα στο δημόσιο διάλογο για το κατά πόσο τελικά είναι ρεαλιστική η συζήτηση για τη μάχη του κέντρου και αν τελικά αποτελεί το “χαρτί” που θα βγάλει στην επόμενη κυβέρνηση.
Αυτό που προκύπτει προς ώρας, και δεν μπορεί αμφισβητηθεί, είναι η συσπείρωση των πολιτικών γύρω από την κυβέρνηση, όπως γίνεται σχεδόν σε κάθε κρίση, αλλά και πως η αξιωματική αντιπολίτευση φαίνεται να κρίνεται με νωπές τις μνήμες από τη δική του κυβερνητική διαχείριση, έχοντας επίσης υποστεί πολλαπλές μεταβάσεις ως κόμμα, από το 2010 μέχρι και το 2019. Στο δρόμο που χάραξε θεωρία του ώριμου φρούτου, ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να βρίσκεται, επίσης, σε αμηχανία στην παρούσα φάση να διατυπώσει εναλλακτική κυβερνητική πρόταση. Οι διαμάχες περνούν μήνυμα πως αναλώνεται σε εσωτερικές διενέξεις και ασκήσεις ισορροπίας, ενώ το ΚΙΝΑΛ, όπως εξηγούν αναλυτές, δεν μπόρεσε να μετεξελιχθεί και έτσι πολλά από τα στελέχη του αλληθωρίζουν μία προς τον ΣΥΡΙΖΑ και μία προς τη Νέα Δημοκρατία.
Κάλπες και γκάλοπ
Η κάλπη θα επαληθεύσει ή όχι λοιπόν τα γκάλοπ που αναδεικνύουν τα ερείσματα του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας στις δεξαμενές ψηφοφόρων των κομμάτων του κέντρου και της κεντροαριστεράς, κυρίως του Κινήματος Αλλαγής και ως ένα βαθμό του ΣΥΡΙΖΑ. Η μάχη για το λεγόμενο “κέντρο” δεν αποτελεί πάντως μία παροδική στρατηγική για τον Κυριάκο Μητσοτάκη αφού έχει δείξει κινήσεις προσέγγισης εδώ και καιρό, με τον ίδιο να επιλεγεί τη διεύρυνση μέσω προσώπων και πολιτικών που κάνουν γκελ.
“Υπάρχουν πολλοί λόγοι που παρά τη συνεχιζόμενη υγειονομική και οικονομική κρίση εξαιτίας της πανδημίας τόσο η αξιωματική αντιπολίτευση όσο και το ΚΙΝΑΛ δεν καταγράφουν πολιτικά οφέλη στις δημοσκοπικές έρευνες. Καταρχάς, είθισται σε περιόδους κρίσης και μάλιστα με εξωγενή αιτία, οι πολίτες να συσπειρώνονται γύρω από την κυβέρνηση που καλείται να τη διαχειριστεί”, εξηγεί στο in.gr ο σύμβουλος στρατηγικής επικοινωνίας Γρηγόρης Τσιμογιάννης και συμπληρώνει “είναι δε τέτοια η ροή των ζητημάτων και των ανατροπών σε σχέση με την διαχείριση του κορονοϊού που ακόμη και ενδιαφέρουσες ή οξυδερκείς τοποθετήσεις της αντιπολίτευσης αυτές να ξεπερνιούνται είτε από τα ίδια τα γεγονότα είτε από το βάρος που τα νέα δεδομένα προκαλούν”, τονίζοντας πως “την ώρα της μάχης που μάλιστα δίνεται με σχετική επιτυχία και παρά τις όποιες κυβερνητικές αστοχίες είναι φυσικό οι προτάσεις της αντιπολίτευσης να μη βρίσκουν εύκολα ευήκοα ώτα πολύ περισσότερο όταν προφανείς απαντήσεις δεν υπάρχουν για κανένα σε ολόκληρο τον πλανήτη”.
Μιλώντας στο In.gr ο πολιτικός αναλυτής Πέτρος Ιωανίνδης αναφέρει πως η συμπεριφορά των ψηφοφόρων του κέντρου θα παίξει σημαντικό ρόλο όποτε γίνουν εκλογές, όπως σε κάθε εκλογική αναμέτρηση άλλωστε. Τονίζει πως αυτή τη στιγμή η ΝΔ έχει καθαρό προβάδισμα. Το ποιος εν τέλει θα επικρατήσει θα εξαρτηθεί από α) διαχείριση πανδημίας β) εξελίξεις την οικονομία και γ) κοινωνικά ζητήματα στα οποία οι κεντρώοι ψηφοφόροι είναι παραδοσιακά ευαίσθητοι.
Σύμφωνα με τον σύμβουλο στρατηγικής επικοινωνίας Γρηγόρης Τσιμογιάννης “είναι βέβαιον ότι το πολιτικό σκηνικό θα αναδιαταχθεί μετά το ξεπέρασμα της υγειονομικής κρίσης. Όταν δηλαδή οι οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις, αλλά και το σχέδιο ξεπεράσματος των συνεπειών τους θα τεθούν στο προσκήνιο και τότε τα κόμματα θα ξανακριθούν και μάλιστα αυστηρότερα από τους πολίτες” Υπογραμμίζει ότι και αυτό δεν σημαίνει ότι οι εύκολες θεωρίες των ώριμων φρούτων ή των μεγάλων βεβαιοτήτων αρκούν. Σε ένα τόσο συμπυκνωμένο πολιτικό χρόνο μόνο όσοι έχουν σχέδιο, αποφασιστικότητα και στόχευση θα κερδίσουν.
Γιατί στρέφονται προς την ΝΔ, γιατί αφήνουν “πίσω” ΣΥΡΙΖΑ και Κίνημα Αλλαγής
Τα ερωτήματα λοιπόν που γεννώνται μετά την τάση προτίμησης της δεξαμενής του κέντρου προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι καταρχάς “τελικά ποιο είναι αυτό το κέντρο” και το δεύτερο “γιατί στρέφονται προς την Νέα Δημοκρατία και όχι στο Κίνημα Αλλαγής ή και στον ΣΥΡΙΖΑ”. Η τελευταία δημοσκόπηση της Metron Analysis για το Mega έφερε αρκετή συζήτηση, αλλά και προβληματισμό για το πως τα κόμματα που δηλώνουν κάτοχοι του εδάφους του κέντρου βλέπουν να “αδειάζει” η δεξαμενή των ψηφοφόρων.
Σύμφωνα με την Metron Analysis η θετική αξιολόγηση του Πρωθυπουργού από ψηφοφόρους του Κινήματος Αλλαγής (92%) ξεπερνά αυτή της Νέας Δημοκρατίας (88%) και παράλληλα καταγράφεται ότι σχεδόν 3 στους 10 ψηφοφόρους του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα Τσίπρα έχουν θετικές γνώμες για τον Πρωθυπουργό. Εξίσου σημαντικά είναι όμως και επιμέρους ευρήματα της δημοσκόπησης, όπως αυτό για αστυνόμευση των πανεπιστημίων, μια πρωτοβουλία την οποία η κυβέρνηση επιδιώκει επικοινωνιακά να προωθήσει μέσα από έναν… κεντρώο φακό ή με τα λόγια του Πρωθυπουργού στο πλαίσιο «της πιο ώριμης πλέον κοινωνίας» για απαραίτητες αλλαγές. Επίσης, υπέρ της κυβερνητικής ρύθμισης για τα πανεπιστήμια τάσσεται το 73% όσων αυτοπροσδιορίζονται ως κεντρώοι, το 46% όσων δηλώνουν κεντροαριστεροί, το 84% των ψηφοφόρων της Φώφης Γεννηματά και το 39% του Αλέξη Τσίπρα.
“Αδυναμία εναλλακτικής διακυβέρνησης”
Σύμφωνα με τον κ. Τσιμογιάννη, ιδιαίτερα ο ΣυΡιζΑ κρίνεται με ακόμη νωπές τις μνήμες από τη δική του κυβερνητική διαχείριση που άνοιξε πολλές πληγές σε αρκετά κομμάτια του εκλογικού σώματος. Έχοντας ήδη υποστεί πολλαπλές μεταβάσεις ως κόμμα, από το 2010 μέχρι και το 2019, δείχνει σήμερα να βρίσκεται σε αμηχανία και αδυναμία τουλάχιστον προσώρας, να διατυπώσει εναλλακτική κυβερνητική πρόταση αλλά και να κάνει το επόμενο πολιτικό βήμα σε ό,τι αφορά τη φυσιογνωμία του.
Γρ. Τσιμογιάννης
Επίσης, αναφέρει ότι φαίνεται να αναλώνεται σε εσωτερικές διενέξεις και ασκήσεις ισορροπίας στο όνομα μιας κομματικής καθαρότητας που ουδόλως ενδιαφέρει και συγκινεί τους χειμαζόμενους από την κρίση πολίτες. Εν ολίγοις, όπως εξηγεί, δείχνει να ενδιαφέρεται για τα «μικρά» των στελεχών του και όχι για τα «μεγάλα» των πολιτών και των ψηφοφόρων του. “Τα συνεχιζόμενα αντικρουόμενα μηνύματα ακυρώνουν και τις όποιες προσπάθειες του κύριου Τσίπρα να απευθυνθεί με συγκροτημένο λόγο και απομειώνουν την επιρροή του. Όσο ΣυΡιζΑ περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του δεν μπορεί να μπει σε πορεία ανάκαμψης και οι πολίτες θα συνεχίζουν να μην ενδιαφέρονται για τον πολιτικό του λόγο. Ο εγκλωβισμός του παρά τα όσα λέει εκκινεί από τη δική του αδυναμία” προσθέτει ο κ. Τσιμογιάννης.
Π. Ιωαννίδης
Από τη πλευρά του ο κ. Ιωαννίδης, υπογραμμίζει πως ο ΣΥΡΙΖΑ προς το παρόν φαίνεται ότι δεν έχει βρει ακόμα τα πατήματά του και δεν έχει καθαρή στόχευση στο κέντρο. “Μπορεί ο κ.Τσίπρας να προσπαθεί να κάνει το άνοιγμα αλλά το μήνυμα δεν φαίνεται να φτάνει στο συγκεκριμένο κοινό γιατί αρκετές φορές είναι διφορούμενο”, προσθέτει.
“Μεγάλη μερίδα των αριστερόστροφων ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ έχει ήδη μετακομίσει στον ΣΥΡΙΖΑ”
Σχετικά με το ΚΙΝΑΛ, ο κ. Ιωαννίδης επισημαίνει καταρχάς πως “πρώτα από όλα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μεγάλη μερίδα των αριστερόστροφων ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ έχει ήδη μετακομίσει στον ΣΥΡΙΖΑ σε προηγούμενες αναμετρήσεις”. Τονίζει δε πως αν θέλουμε να εξηγήσουμε τα υψηλά ποσοστά του κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησης στους ψηφοφόρους του ΚΙΝΑΛ όπως αυτά καταγράφονται στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη στην εξίσωση και την ηλικιακή σύσταση της εκλογικής βάσης του, σε συνάρτηση με την πανδημία. “Την ώρα λοιπόν που η πανδημία δείχνει να απασχολεί σε πολύ μεγάλο βαθμό τις πιο μεγάλες ηλικίες και η διαχείριση της αξιολογείται από την πλειοψηφία θετικά, δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση το υψηλό ποσοστό «συμπάθειας» τη δεδομένη χρονική στιγμή στους ψηφοφόρους του συγκεκριμένου κόμματος”, υπογραμμίζει.
Ο κ. Τσιμογιάννης εξηγεί στο in.gr πως το ΚΙΝΑΛ κινείται ακόμη με τις μνήμες ενός ΠΑΣΟΚ που όμως δεν υπάρχει πια. “ Δεν μπόρεσε να μετεξελιχθεί και εμφανίζεται περισσότερο ως μια αγωνιώδη προσπάθεια πολιτικής επιβίωσης των στελεχών του, την ώρα μάλιστα που πολλά από αυτά ποτέ αλληθωρίζουν προς το ΣυΡιζΑ και ποτέ προς τη Νέα Δημοκρατία”, τονίζει και προσθέτει “οι λεκτικές ακροβασίες και αποστάσεις από το ΣυΡιζΑ και τη Νέα Δημοκρατία δεν μπορούν να συγκροτήσουν από μόνες τους ούτε συνεκτική εναλλακτική πολιτική πρόταση ούτε να σηματοδοτήσουν διακριτό πολιτικό ρόλο και φυσικά δεν μπορούν να θέσουν τις βάσεις για τον επαναπατρισμό ή και τον προσεταιρισμό ακόμη νέων ψηφοφόρων”.
Πηγή: in.grin.gr
