Περιστατικά ξυλοδαρμών και συμπλοκών μεταξύ συμμαθητών επιβαρύνουν σχεδόν καθημερινά τη λίστα της παραβατικότητας των νέων αλλά το «γιατί» είναι δύσκολο να απαντηθεί.
Το δεδομένο σύμφωνα με τον παιδοψυχίατρο Παναγιώτη Βουτυράκο είναι ότι τα παιδιά που εμφανίζονται ως δράστες έχουν υπάρξει θύματα σε προγενέστερες στιγμές. «Είναι γεννιά που δεν ελπίζει. Δεν ένιωσε δυνατή, αισιοδόξη. Στην εφηβεία ο ψυχικός πόνος, η απελπισία, ο φόβος που δεν αντέχεται, διαχεέεται μέσω πράξεων», τόνισε, μιλώντας στην εκπομπή Συνδέσεις της ΕΡΤ. Η εγκληματολόγος Έλενα Συρμαλή, επισημαίνει ότι όταν υπάρχει αστικό περιβάλλον με χώρους όπου οι νέοι μπορούν να εκφραστούν δημιουργικά, έχει παρατηρηθεί μείωση της παραβατικότητας και χαρακτηρίζει αναγκαίο όλοι οι φορείς να καθίσουν να βρουν τι φταίει.
Εκτός από την εξωτερικευόμενη βία υπάρχει και αύξηση των αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών, τόνισε ο παδοψυχίατρος Παναγιώτης Βουτυράκος και εστιάζει στη γεννιά που μπήκε στην εφηβεία εν μέσω οικονομικής κρίσης, πολέμων, φτώχειας και υγειονομικής κρίσης που διέλυσε, όπως λέει, βίαια τις όποιες κοινωνικές συνδέσεις. Τα παιδιά αυτά γεννήθηκαν όταν τα ποσοστά κατάθλιψης αυξάνονταν μαζί με τα οικονομικά προβλήματα των γονέων τους, την περίοδο από το 2009 και μετά, τόνισε ο παιδοψυχίατρος.
Η εγκληματολόγος Έλενα Συρμαλή επισημαίνει ότι στο κακοποιητικό οικογενειακό περιβάλλον εντάσσεται μέχρι και η αμέλεια εκ μέρους των γονέων και τόνισε ότι η επίβλεψη και οι ασφαλείς προσκολλήσεις είναι χαρακτηριστικά που φθίνουν στην οικογένεια.
«Μπορεί η παραβατική πράξη να έχει σκληρά εγκληματικά χαρακτηριστικά, αλλά ο έφηβος δεν είναι εγκληματίας», είπε η εγκληματολόγος και τόνισε: Αν δεν μπορούμε να σταματήσουμε στο σχολείο την παραβατικότητα, είναι πολύ δύσκολο να ελεγχθεί στο δρόμο. Έχουν αλλάξει οι κοινωνικές δομές. Υπήρχε διαφορετική επίβλεψη παλαιότερα, ήταν διαφορετικά τα όρια. Απαιτείται ωστόσο συνεργασία σχολείου και οικογένειας. ‘Ενα κομμάτι δεν μπορεί μόνο του να λάβει μέτρα».
