«Το βασικό είναι να δούμε πρώτα απ όλα ποια είναι η κατάσταση της ποιότητας του εδάφους, ποιότητας με την έννοια της πιθανής επιμόλυνσης από είτε τοξικές ουσίες, είτε παθογόνους μικροοργανισμούς» σημείωσε ο καθηγητής Περιβαλλοντικής και Υγειονομικής Μηχανικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Δημοσθένης Σαρηγιάννης, αναφερόμενος στις μακροπρόθεσμες συνέπειες των καταστροφικών πλημμυρών της Θεσσαλίας.
«Εφόσον ξέρουμε ότι σε συγκεκριμένα σημεία η ποιότητα είναι ικανοποιητική φυσικά μπορούμε να πάμε σε επανακαλλιέργεια και εκεί πια νομίζω ότι – ξαναλέω στον βαθμό που δεν υπάρχει επιμόλυνση – προφανέστατα αντίστοιχα δε θα υπάρχει πρόβλημα και στο πιάτο μας» πρόσθεσε.
«Υπάρχουν λιπάσματα, φυτοφάρμακα κλπ που έχουν μπει στα νερά της πλημμύρας και στο περιβάλλον. Όμως, επειδή μιλάμε για μια πολύ μεγάλη έκταση που επηρεάστηκε, προφανέστατα υπάρχει εδώ ένα φαινόμενο, ας το πούμε αραίωσης. Έτσι δηλαδή δεν είναι εύκολο να βρει κανείς μεγάλες υπερσυγκέντρωσης» πρόσθεσε καθησυχάζοντας για την κατάσταση που επικρατεί στο έδαφος του θεσσαλικού κάμπου και πρόσθεσε σχετικά πως «Το πρόβλημα με τις μετρήσεις είναι ότι η μέτρηση είναι τόσο καλή όσο – πέρα από την τεχνική που χρησιμοποιείς – και το σημείο που μετράς, αλλά δεν λέει αναγκαστικά ότι παντού είναι έτσι. Άρα χρειάζεσαι έναν ικανό αριθμό μετρήσεων και μάλιστα χρειάζεται να δεις και που θα μετρήσεις το που θα μετρήσεις» υπογράμμισε σχετικά με τους ελέγχους που επιβάλλεται να πραγματοποιηθούν στην περιοχή.
Επιπλέον πρόσθεσε για τα σημεία ελέγχου πως «οι κοινοτάρχες στα χωριά που πλημμύρισαν ξέρουν που περίπου βρίσκονταν τα φυτοφάρμακα, ποιοι αγρότες είχαν μεγάλες ποσότητες κλπ» προσθέτοντας πως «με αυτή την πληροφορία, βάζοντας σε ένα χάρτη και έχοντας την εικόνα της περιοχής, μπορεί κανείς να τρέξει εύκολα υδρολογικά μοντέλα τα οποία θα μας δώσουν την πιθανότητα να υπάρχει υπερσυγκέντρωση σ’ ένα σημείο. Και σε αυτά τα σημεία πρέπει να μετρήσει κανείς να δούμε αν πραγματικά είναι έτσι. Αν δεν είναι έτσι, όλα καλά και άρα δεν υπάρχει πρόβλημα. Αν υπάρχει πρόβλημα κάπου εκεί πια θα πρέπει να υπάρχει η διαδικασία της αποκατάστασης της υγείας του εδάφους».
«Υπάρχουν συγκεκριμένες τεχνικές μάλιστα, οι οποίες είναι βιολογικές, δηλαδή βασισμένες σε μικροοργανισμούς, οι οποίοι μπορούν να αποδομήσουν οποιαδήποτε επιμόλυνση και όχι μόνο την καινούργια, αλλά και ότι μπορεί να υπήρχε παραδοσιακά γιατί είναι μια περιοχή η οποία χρησιμοποιεί φυτοφάρμακα, χρησιμοποιεί λιπάσματα κλπ και άρα μια σχετική επιβάρυνση υπάρχει πάντα».
