Την πολύχρονη εμπειρία του από διασώσεις μετά από σεισμούς, όπως στους σεισμούς του -92 και του -99 στην Τουρκία, όπου συμμετείχε στην ελληνική αποστολή, μοιράστηκε μιλώντας στην ΕΡΤ ο Παναγιώτης Κοτρίδης υποστράτηγος εν αποστρατεία Πυροσβεστικού Σώματος. «είναι σα να ζω τις ίδιες καταστάσεις βλέποντας τα πλάνα από τις διασώσεις. Ίδιες καιρικές συνθήκες, το – 92 είχε μείον 28 βαθμούς Κελσίου, το 1999 έκανε κρύο, είχε 17.500 νεκρούς και δυστυχώς όπως βλέπω η κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη εδώ πέρα. Είναι πολύ δυσοίωνες οι προβλέψεις» σημείωσε και πρόσθεσε «μακάρι και ήμουν και τώρα εκεί για να βοηθήσω. Μια φορά πυροσβέστης, πάντα πυροσβέστης»
«Οι συνάδελφοι που φεύγουν τώρα και πάνε στην Τουρκία ουσιαστικά έχουν σαν μόνο στόχο να πάνε να σώσουν ανθρώπινες ζωές. Αυτό είναι η σκέψη τους. Είναι σαν να πηγαίνουν να σώσουν τη μητέρα τους, τον πατέρα τους, τα αδέρφια τους, τα παιδιά τους είναι προγραμματισμένοι να πω δεν σκέφτονται τίποτα άλλο παρά μόνο το πώς θα σώσουν όσο το δυνατόν περισσότερες ζωές» ανέφερε.
Μίλαγα και με άλλους συναδέλφους της ΕΜΑΚ που ήμασταν τότε μαζί και λέγαμε πόσο ίδιες είναι οι εικόνες και μακάρι να ήμασταν και εμείς ξανά εκεί για να μπορέσουμε να να βοηθήσουμε.
«Εμείς λέμε μία φορά πυροσβέστης, πάντα πυροσβέστης» ανέφερε. «Δεν είναι επάγγελμα. Δεν μπορεί να είναι επάγγελμα όταν ρισκάρεις τη δικιά σου ζωή για να σώσεις αγνώστους. Το συναίσθημα ότι ανασταίνεις ουσιαστικά έναν άνθρωπο και του δίνεις μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή και έρχεται ο συγγενής του και σε αγκαλιάζει είναι μοναδικό» συμπλήρωσε.
Το -92 το είχαν αναγνωρίσει και οι ίδιοι οι Τούρκοι πως είμασταν η μοναδική διασωστική ομάδα που διακινδυνεύαμε τη ζωή μας για να βγάλουμε τους νεκρούς και να έχουν την ταφή που τους έπρεπε.
Στα βάθη της Τουρκίας, στο Ερζερούμ έδωσαν το όνομα «Αθήνα» σε ένα νοσοκομείο.