«Αυτά όλα δόθηκαν για τα ίδια τα παιδιά. Από αυτά τα χρήματα έφαγαν το φαγητό τόσα χρόνια. Εγώ δεν μετάνιωσα γιατί τα έδωσα για έναν καλό σκοπό», επισήμανε ο βιομήχανος – δωρητής της «Κιβωτού του Κόσμου» Κώστας Λούλης, μιλώντας στην ΕΡΤ και την εκπομπή «Συνδέσεις», με αφορμή την υπόθεση με τις κακοποιήσεις και όσα έρχονται στο φως της δημοσιότητας για την«Κιβωτό του Κόσμου».
«Γνώρισα τον πατέρα Αντώνιο πριν από 7 – 8 χρόνια περίπου και όπως όλοι έτσι κι εγώ είδα απέναντί μου έναν αξιαγάπητο άνθρωπο συμπαθέστατο, ο οποίος επιτελούσε ένα πολύ δύσκολο έργο, όπως ο κύριος Γιαννόπουλος, που είναι και αυτός άξιος συγχαρητηρίων. Και πραγματικά με πολλή χαρά έκανα με αυτή την κίνηση να του δώσουμε δύο μεγάλα σπίτια» περιέγραψε ο κ. Λούλης.
Ο ίδιος συνέχισε λέγοντας:
«Το ένα σπίτι είναι με κήπο έκτασης δεκαπέντε στρέμματα και το άλλο δέκα στρέμματα και εγκαταστάσεις που θα μπορούσαν τα παιδιά να όχι μόνο απλώς να διαβιώνουν, αλλά και να ασχολούνται με τη φύση, με την κηπουρική, με μικρές γεωργικές εργασίες και να εκπαιδεύονται σε αυτά. Και πραγματικά ήταν για μένα μια πολύ μεγάλη ικανοποίηση ότι θα έβρισκαν στέγη εκεί και θαλπωρή περί τα 100 παιδιά, δηλαδή 40 αγόρια και 60 κορίτσια. Έτσι είχαν διαμορφωθεί αυτά τα δύο σπίτια μετά την ανακαίνιση, την οποία έγινε βάσει των οδηγιών της της Κιβωτού, η οποία κάλυψε και όλες αυτές τις δαπάνες. Αυτό δυστυχώς το δεύτερο σπίτι στον Άνω Βόλο που θα πήγαιναν 60 κορίτσια δεν λειτούργησε, και είναι κλειστό. Δεν γνωρίζω το λόγο. Μου είπαν σε λίγο καιρό θα ανοίξει, Μετά ήτανε ο covid.
Σήμερα θέλω να πάω και για να δω πιο πολύ την αποθήκη τροφίμων, δηλαδή να δω τα παιδιά, τι θα γίνει από εδώ και μπρος. Όπως είπε πολύ σωστά ο κύριος Γιαννόπουλος, αυτή τη στιγμή ο κόσμος έχει παγώσει και αυτές οι δομές στηρίζονται στην αγάπη και στην προσφορά των πολιτών».
Για τις δωρεές του, σημείωσε:
«Αυτά όλα δόθηκαν για τα ίδια τα παιδιά. Από αυτά τα χρήματα έφαγαν το φαγητό τόσα χρόνια. Εγώ δεν μετάνιωσα γιατί τα έδωσα για έναν καλό σκοπό. Τώρα αυτή τη στιγμή περνάει ένα σοβαρό κύμα, αυτή όλη η υπόθεση, αλλά σέβομαι το τεκμήριο της αθωότητας. Ούτε προδικάζω, ούτε καταδικάζω ούτε δικαιώνω. Γι’ αυτό υπάρχει δικαιοσύνη, η οποία θα αποφανθεί. Και όταν κλείσει ο κύκλος, τότε θα πω πραγματικά ότι έγινε κάτι. Από τη στιγμή και από τη στιγμή που υπάρχουν 500 παιδιά που περιμένουν και το φαγητό τους, και την μόρφωσή τους αλλά και την θαλπωρή της αγάπης πάνω από όλα, από κάποιον τέλος πάντων από οποιονδήποτε».
Ερωτηθείς για το αν ο ίδιος είχε τυχόν διαπιστώσει όσα καταγγέλονται, όπως μια περίεργη, αλαζονική ή επιθετική συμπεριφορά από τον πατέρα Αντώνιο και την πρεσβυτέρα, επισήμανε:
«Όχι. Δεν μπορώ να πω ότι ένιωσα τίποτα κάτι τέτοιο. Ίσα – ίσα τον έβλεπα τον άνθρωπο με πολύ σεβασμό. (…) Εγώ μένω μακριά πάντα και γι’ αυτό δεν είχα και προσωπικές σχέσεις, ούτε ποτέ ήρθε στο σπίτι μου ο πατήρ Αντώνιος…».
