Ένα είδος ποντικιού που οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι έχει εκλείψει εδώ και 150 χρόνια εμφανίστηκε να ζει σε νησιά της Δυτικής Αυστραλίας.
Οι ερευνητές συνέκριναν δείγματα DNA από οκτώ εξαφανισμένα γηγενή τρωκτικά και 42 από τους εν ζωή συγγενείς τους για να μελετήσουν τη μείωση των φυσικών ειδών από την άφιξη των Ευρωπαίων στην Αυστραλία.
Έτσι ανακάλυψαν το «εξαφανισμένο» ποντίκι του Γκουλντ δεν μπορούσε να διακριθεί από το ποντίκι του Σαρκ Μπέι, το οποίο βρίσκεται σε αρκετά μικρά νησιά στα ανοικτά των ακτών της Δυτικής Αυστραλίας.
«Η ”ανάσταση” αυτού του είδους φέρνει καλά νέα ενόψει του δυσανάλογα υψηλού ποσοστού εξαφάνισης των αυτόχθονων τρωκτικών», δήλωσε η εξελικτική βιολόγος του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας, Έμιλι Ρόικροφτ.
Όπως λέει, γηγενή ποντίκια αντιπροσώπευαν το 41% του συνόλου αυστραλιανών θηλαστικών που είχαν εξαφανιστεί από τότε που ξεκίνησε ο ευρωπαϊκός αποικισμός το 1788. «Είναι συναρπαστικό το ότι το ποντίκι του Γκουλντ εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά η εξαφάνισή του από την ηπειρωτική χώρα υπογραμμίζει πόσο γρήγορα αυτό το είδος που το απαντούσε κανείς σε όλη την Αυστραλία περιορίστηκε να επιβιώνει μόνο στα υπεράκτια νησιά της Δυτικής Αυστραλίας…Πρόκειται για μια τεράστια κατάρρευση του πληθυσμού τους».
Οι άνθρωποι ευθύνονται ήδη για την εξαφάνιση εκατοντάδων ειδών και έχουν ωθήσει πολλά ακόμη στο χείλος της εξαφάνισης μέσω του εμπορίου άγριας ζωής, της ρύπανσης, της απώλειας της κατοικίας τους και της χρήσης τοξικών ουσιών. Η έκτη μαζική εξαφάνιση στη Γη συμβαίνει τώρα, πολύ πιο γρήγορα από ό, τι αναμενόταν προηγουμένως – και ο ρυθμός με τον οποίο τα είδη πεθαίνουν έχει επιταχυνθεί τις τελευταίες δεκαετίες, προειδοποίησαν οι επιστήμονες.
Το ποντίκι του Γκουλντ το συναντούσε κανείς παντού στην ενδοχώρα της Αυστραλίας πριν τον ευρωπαϊκό αποικισμό σύμφωνα με το τμήμα περιβάλλοντος της ΝΝΟ.
Πήρε το όνομά του από τη γυναίκα του Άγγλου ορνιθολόγου Τζον Γκουλντ, Ελίζαμπεθ, και εξαφανίστηκε γρήγορα μετά τη δεκαετία του 1840, πιθανότατα λόγω της εισαγωγής γατιών στην Αυστραλία.
Το συγκεκριμένο ποντίκι ήταν ελαφρώς μικρότερο από έναν μαύρο αρουραίο και αρκετά κοινωνικό, ζούσε σε μικρές οικογενειακές ομάδες που τη μέρα προφυλασσόταν μένοντας σε φωλιά από μαλακό, ξηρό γρασίδι, μέσα σε λαγούμια. Συνήθως έσκαβε λαγούμια σε βάθος 15 εκατοστών κάτω από θάμνους.
Η μελέτη θα δημοσιευθεί τον επόμενο μήνα στο περιοδικό PNAS.
