Γεννήθηκε το 1877 στο Κερτς της Κριμαίας. Στο Κίεβο πήρε το πτυχίο της ιατρικής και αμέσως μετά το ξέσπασμα του Ρώσο – Ιαπωνικού πολέμου βρέθηκε στην Άπω Ανατολή όπου εργάστηκε ως χειρουργός με μεγάλη επιτυχία.
Εκεί συναντήθηκε με την μέλλουσα σύζυγό του, με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά. Την ίδια εποχή μελετά σχετικά με την τοπική αναισθησία και συντάσσει επιστημονικά άρθρα.
Διαπρέπει στις εγχειρήσεις των οφθαλμών και αποφασίζει να ασχοληθεί με την θεραπεία των πυογόνων λοιμώξεων. Το 1917 εκλέγεται καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Τασκένδης.
Με την επανάσταση των Μπολσεβίκων η Εκκλησία βρέθηκε στο στόχαστρο και ο Άγιος συλλαμβάνεται για πρώτη φορά. Την περίοδο αυτή χάνει και την σύζυγό του από φυματίωση.
Σε αυτή την εποχή των δοκιμασιών για την Εκκλησία, συμμετέχει ενεργά στη ζωή της και χειροτονείται Διάκονος και Πρεσβύτερος.
Όταν το 1923 εκτοπίζεται ο Αρχιεπίσκοπος της Τασκένδης, κλήρος και λαός εκλέγουν στη θέση του Επισκόπου τον π.Λουκά.
Ο Επίσκοπος συλλαμβάνεται και πάλι από το καθεστώς και λόγω της μεγάλης αγάπης του λαού στο πρόσωπό του, αποφασίζουν να τον εξορίσουν στη Σιβηρία, μακριά από την Τασκένδη.
Η αγάπη και πάλι του λαού του Τουρουχάσκ ενοχλεί τους άθεους και παρά τα προβλήματα υγείας του Αγίου, τον εξορίζουν στο Πλάχινο, πέρα από τον ακριτικό κύκλο, όπου κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο ο ήλιος δεν ανατέλλει.
Εκεί υπέφερε τα πάνδεινα! Ο ξεσηκωμός όμως των κατοίκων του Τουρουχάσκ οι οποίοι ζητούσαν να γυρίσει κοντά τους ο γιατρός και Επίσκοπός τους, ανάγκασε τις αρχές να τον επαναφέρουν στον προηγούμενο τόπο της εξορίας του.
Στη συνέχεια, όταν ελευθερώθηκε, επέστρεψε και πάλι στην Τασκένδη, αλλά αυτή τη φορά συκοφαντείται και δέχεται αφόρητες πιέσεις να παραιτηθεί από το ιερό του αξίωμα.
Μετά από εξαντλητικές ανακρίσεις και φυλακίσεις εξορίστηκε για μία ακόμη φορά στην Βόρεια Ρωσία. Αρχίζει να χάνει την όρασή του. Ενώ από τους ασθενείς του δεν έπερνε ποτέ χρήματα, έδινε και το μισθό του στους πτωχούς και στους απόρους.
Όταν το 1941 τα χιτλερικά στρατεύματα μπαίνουν στη Ρωσία, ο Επίσκοπος – γιατρός, αν και εξόριστος, προσφέρεται εθελοντικά να εργαστεί για την θεραπεία των τραυματιών.
Μετά τον πόλεμο βραβεύθηκε με το βραβείο Στάλιν για την ηρωική εργασία του στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και για την μεγάλη του προσφορά στην ιατρική επιστήμη και εκλέγεται Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας αναπτύσσοντας ένα τεράστιο φιλανθρωπικό και ποιμαντικό έργο.
Παρά την αντίδραση των κομματικών, η κηδεία του μετατράπηκε σε λαϊκή επανάσταση! Αξίζει να σημειωθεί, ότι το 1924 πραγματοποίησε επιτυχώς την πρώτη παγκοσμίως μεταμόσχευση νεφρού.
Ακούστε το απολυτίκιο από τον Πρωτοπρεσβύτερο Γρηγόριο Καραλή κληρικό Ιεράς Μητροπόλεως Παροναξίας, Θεολόγο, Καθηγητή Βυζαντινής Μουσικής στο τμήμα «Βυζαντινή Μουσική – Ψαλτική Τέχνη» του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου.
